Bir zamanlar herkesin beni beğenmek zorunda olduğuna inandım, ama şimdi bu inanç artık yok.
Bir zamanlar, özgür olmak için, olabileceğim en iyi insan olmam gerektiğine inandım, ama artık inanmıyorum.
Bir zamanlar, öncelikle dünyada yapmam gereken her şeyi
yapmak zorunda olduğuma ve sadece bunu yaptığımda ve tatmin olduğumda dikkatimi Öz-araştırmasına çevirebileceğime inandım.
Bir zamanlar buna inandım.
Bir zamanlar, beni mutlu etmenin,
bir başkasına bağlı olduğuna inandım.
Sanki aradan çok zaman geçmiş gibi.
Bir zamanlar değersiz olduğuma inandım,
ama şimdi bunun saçmalık görüyorum.
Bir zamanlar hazır olmadığıma inandım,
ama şimdi bunun doğru olmadığını görüyorum.
Bir zamanlar daha fazla alıştırma, daha uzun meditasyon yapmak ve daha samimi olmak zorunda olduğuma inandım,
ama bunun böyle olmadığını gördüm.
Hayat o kadar da yorucu veya acımasız değil.
Gerçek olmayan bir sürü şeye inandım.
Sonra, olduğum özgürlüğü hiçbir şeyin engellemediğini fark ettim.